در قسمت اول این سلسله مقالات گفتیم که التهاب غده پروستات در مردان را پروستاتیت می گویند. این بیماری نسبتا شایع است. هشت درصد مراجعین به متخصصین جراحی کلیه و مجاری ادرار و یک درصد مراجعین به مراکز بهداشتی درمانی دارای پروستاتیت هستند. پروستاتیت باکتریال (عفونی) مزمن (Chronic Bacterial Prostatitis) ناشی از عفونت طول کشیده پروستات می باشد. از هر 10 نفر مرد 2-1 نفر در طول زندگی مبتلا به این نوع از عفونت از پروستات می شوند. پروستاتیت باکتریال (عفونی) مزمن بیشتر مردان 50-30 ساله را گرفتار می کند. آن معمولاً  به دنبال موارد زیر اتفاق می افتد:

• عفونت اپیدیدیم بیضه (یکی از ضمائم بیضه)
• پروستاتیت باکتریال حاد
• عفونت ادراری
• عفونت مجرای ادرار (ترشح چرکی از ادرار)

میکروبهای عامل این بیماری معمولاً  میکروبهای روده ای هستند که سر دسته آنها ائی کولای (E. Coli) می باشد.

موارد زیر خطر ابتلاء به پروستاتیت باکتریال (عفونی) مزمن را افزایش می دهند:

• سن بالای 30 سال
• روابط جنسی خارج از خانواده
• داشتن شرکای جنسی متعدد
• رابطه جنسی نامتعارف
• مصرف الکل
• ضربه به ناحیه میاندوراه (ناحیه ای که ما بین مقعد و قاعده کیسه بیضه قرار دارد)

علائم پروستاتیت باکتریال (عفونی) مزمن

شاه علامت پروستاتیت باکتریال (عفونی) مزمن (Chronic Bacterial Prostatitis) عفونت مکرر سیستم ادراری است. معمولاً  هر بار که فرد دچار عفونت ادراری می شود، عامل آن همان میکروب قبلی است. علائم تقریباً شبیه علائم پروستاتیت باکتریال (عفونی) حاد می باشند ولی شدت خیلی کمتر است و معمولاً  بیمار تب و لرز ندارد. علائم پروستاتیت باکتریال (عفونی) مزمن بتدریج ظاهر می شوند. از خصوصیات پروستاتیت باکتریال (عفونی) مزمن عود آن است و بیمار ممکن است ما بین عودها فاقد علائم باشد و یا اینکه در تمام مدت از علائم خفیف در رنج باشد.

علائم ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• وجود خون در ادرار
• کاهش جریان ادرار
• تکرر ادرار
• درد و سوزش هنگام ادرار کردن
• خارش مجرا
• تاًخیر در شروع به ادرار کردن
• بی اختیاری ادراری
• تب مختصر

سایر علائم خفیف تر عبارتند از:

• درد در قسمت تحتانی کمر
• درد در ناحیه لگن
• درد در ناحیه میاندوراه
• درد هنگام اجابت مزاج
• درد هنگام انزال
• وجود خون در منی
• درد بیضه

ممکن است بیمار مبتلا به پروستاتیت باکتریال (عفونی) مزمن هیچگونه علامتی نداشته باشد.

در معاینه ممکن است بیمار دارای موارد زیر باشد:

• ترشح از مجرای ادرار
• پروستات مختصر بزرگ و حساس
• بزرگ شدن و حساس شدن غدد لنفاوی کشاله ران
• تورم و حساسیت کیسه بیضه

تشخیص پروستاتیت باکتریال (عفونی) مزمن

تشخیص این بیماری نسبتاً مشکل است. باید از نمونه ترشحات پروستات، منی و مجرا آزمایش میکروبی بعمل آورد. گاهاً نیاز به انجام سونوگرافی های مخصوص است. سیستوسکوپی در تشخیص خیلی کمک کننده است.

درمان پروستاتیت باکتریال (عفونی) مزمن

درمان پروستاتیت باکتریال (عفونی) مزمن (Chronic Bacterial Prostatitis) ترکیبی از تجویز آنتی بیوتیک مناسب، تغییر در سبک زندگی و جراحی است. درمان با آنتی بیوتیک به مدت حداقل 12 هفته و شاید هم بیشتر لازم است. معمولاً  بیمار نیاز به شش ماه درمان دارد. مشکل درمان عفونت پروستات این است که اکثر آنتی بیوتیکها نمی توانند در داخل پروستات نفوذ کنند. بعد از خاتمه درمان با آنتی بیوتیک، عود علائم شایع است. گاهاً سنگهای ریز در داخل پروستات تشکیل می شوند و در این موارد ریشه کن ساختن عفونت پروستات تقریبا غیر ممکن است. برای دیدن سنگهای ریز پروستات نیاز به آندوسکوپی یا همان سیستوسکوپی است. در بیمارانیکه فاقد سنگهای ریز پروستات هستند پیش آگهی بهتر است. بیمارانیکه موقع اجابت مزاج دارای درد هستند، استفاده از شل کننده های مدفوع کمک کننده خواهد بود. ضد التهابها و مهارکننده های گیرنده های آلفا در داخل کپسول پروستات کمک به درمان می کنند.

جراحی

گاهاً وقتی درمان با آنتی بیوتیک مواجه با شکست می شود و یا اینکه بیماری بطور مکرر عود می کند، اقدام به تراش دادن پروستات از راه مجرای ادرار می کنند. در این عمل با وسایل خاصی می توان مقدار زیادی از پروستات را (نه تمام پروستات) از راه مجرای ادرار تراشید و خارج کرد. این عمل جراحی در مردان جوان توصیه نمی شود. و در ضمن مواردی از پروستاتیت باکتریال (عفونی) مزمن که نیاز به جراحی داشته باشند بسیار اندک هستند. جراحی در بیمارانی توصیه می شود که پروستات آنها داری سنگ بوده و یا مانعی در ادرار کردن بیمار ایجاد کرده باشد.

رژیم غذائی: باید از غذاهای تند که سبب تحریک مثانه می شوند اجتناب کرد، مثل الکل، کافئین، ادویه جات، و فلفل. بهتر است مایعات زیاد مصرف کرد تا سیستم ادراری شستشو داده شده و از تجمع باکتریها جلوگیری کند.

پیش آگهی: این بیماری بعد از درمان در بیش از 50 درصد موارد عود می کند. در یک بررسی تجویز ترکیبی از آنتی بیوتیکها در 80 درصد بیماران سبب عدم عود بیماری تا 30 ماه شده بود.

عوارض پروستاتیت باکتریال (عفونی) مزمن

• مشکل در دفع ادرار
• عفونت ادراری مکرر
• عفونت مکرر بیضه و اپیدیدیم
• تشکیل آبسه چرکی در پروستات
• آسیب به کیفیت اسپرم و ناباروری

در افرادیک سیستم ایمنی بدن آنها ضعیف است (مثل افراد مبتلا به ایدز، مصرف کورتون و شیمی درمانی) و در بیماران دیابتی خطر ایجاد عوارض بیشتر است.

اقداماتی که از ابتلا به پروستاتیت باکتریال (عفونی) مزمن پیشگیری می کنند:

• اجتناب از ابتلا به بیماریهای آمیزشی
• درمان سریع و کافی هر نوع عفونت ادراری
• اجتناب از رابطه جنسی خارج از خانواده
• اجتناب از رابطه جنسی نامتعارف
• رعایت بهداشت ناحیه تناسلی
• اجتناب از داشتن شرکای جنسی متعدد

کانال آپارات

https://www.aparat.com/video/profile/index/username/dr.safarinejad

کانال تلگرام بیماریهای ارولوژی:

https://telegram.me/urologicaldiseasedrsafarinejad

کانال تلگرام مخصوص باروری و ناباروری:

https://t.me/nabarvaridrsafarinejad

کانال تلگرام مخصوص سلامت جنسی:

https://t.me/salamatjensidrsafarinejad

کانال تلگرام مخصوص زگیل تناسلی:

https://t.me/zegiltanasolidrsafarineiad

کانال تلگرام مخصوص ترانسها:

https://t.me/Iraniantransgender

کانال کاربرد لیزر اربیوم یاگ

https://t.me/erbyaglaserdrsafarinejad

کانال بیماریهای آمیزشی

https://t.me/stddrsafarinejad